گزارش کارآموزی حسابداری در بیمه ایران

گزارش کار آموزی رشته کارشناسی حسابداری محل کارآموزی بیمه ایران

مقدمه

مکانیزم عملیات بیمه گری به گونه ای است که خسارات آتی خطرات احتمالی تحت پوشش قرار می گیرد. لذا همواره شرکت های بیمه ایران با حجمی از تعهدات احتمالی مواجه هستند. مهم ترین ویژگی حسابداری بیمه ایران برای جبران این تعهدات محاسبه و ثبت ذخایر فنی بیمه ای است. این ذخایر طبق مصوبه شماره 22 شورای عالی بیمه به شرح زیر است:

1. ذخیره حق بیمه؛ این ذخیره به دلیل اینکه مبلغ حق بیمه قبل از ارائه کامل خدمات بیمه ای دریافت می شود در حساب ها منظور می شود. باید سهم حق بیمه دریافت شده، ولی تحقق نیافته آن به عنوان ذخیره ثبت شود. در محاسبه این ذخیره حق بیمه اتکایی واگذاری کسر می شود. به طور متوسط 40درصد حق بیمه بیمه نامه های صادر شده پس از کسر حق بیمه اتکایی واگذاری در این حساب منظور می شود.

2. ذخیره برگشت حق بیمه؛ شامل حق بیمه بیمه نامه هایی است که برآورد می شود فسخ شده و مبلغ آن باید عودت داده شود. این ذخیره براساس اطلاعات گذشته برآورد می شود.

3. ذخیره خسارات معوق؛ شامل خسارت هایی است که تحقق پیدا کرده است ولی هنوز به شرکت بیمه گزارش نشده و یا در دست بررسی و پرداخت است. این ذخیره براساس اطلاعات موجود در رابطه با خسارات معوق محاسبه می شود.

4. ذخیره ریاضی؛ شامل ارزش فعلی تعهدات بیمه گر پس از کسر بیمه های اتکایی به عنوان ذخیره ثبت می شود.

5. ذخیره حوادث طبیعی؛ این ذخیره برای پوشش خطرات فاجعه آمیز احتمالی که از توان شرکت های بیمه خارج است به میزان 5/2 درصد کل حق بیمه های سال پس از کسر سهم اتکایی واگذاری محاسبه می شود.

6. ذخیره فنی تکمیلی؛ این ذخیره برای جبران کمبودهای احتمالی در محاسبات ذخایر بیمه ای به میزان 3درصد حق بیمه های سال پس از کسر سهم اتکایی واگذاری محاسبه و ثبت می شود.

7. ذخیره مشارکت در منافع؛ این ذخیره براساس قراردادهای منعقد شده شناسایی می شود.

بخش هزینه ای مجموع ذخایر فوق پس از محاسبه در انتهای سال در حساب های سود و زیانی به عنوان هزینه بیمه گری و بخش ذخیره ای آن به عنوان حساب های دائمی در بدهی ها نمایش داده می شود. ذخایر بیمه ای اول سال نیز به عنوان درآمد بیمه ای در سود و زیان گزارش می شود.

محل کار آموزی

اینجانب دانشجوی کارشناسی حسابداری محل کارآموزی خود را که در بیمه ایران واقع در پارس آباد خیابان امام خمینی روبری بیمارستان امام خمینی به مدت دو ماه از تاریخ 1/9/93 تا 1/11/93 سسپری کردم و کارها و خدمات حسابداری را دراین تشکلات انجام می دادم .

تاریخچه بیمه

در گذشته های دور، اولین نمونه های بیمه در ایران باستان یافت شده است. طبق پژوهش های باستان شناسان و لوحه ها و اسناد به دست آمده، تخت جمشید فارغ از تمام شگفتی هایش از یک جنبه انسانی نیز نسبت به بناهای هم عصر خود برخوردار است.براساس خشت نوشته های پیدا شده در تخت جمشید ، تمام کسانی که در تخت جمشید کار می کردند وحقوق می گرفتند در آن زمان بیمه بوده اند.

بیمه به شکل سنتی آن به مفهوم وجود نوعی تعاون و همیاری اجتماعی بمنظور سرشکن کردن زیان فرد و یا افراد معدود بین همه افراد کروه یا جامعه در ایران سابقه طولانی داشته و همواره مردم این مرز و بوم با الهام از تعالیم اسلامی و فرهنگی خود برای کمک به جبران خسارتهای ناخواسته ای که برای دیگر هموطنان و حتی مردم دیگر کشورها پیش می آمد فعال و پیشگام بوده اند. با وجود این بیمه شکل حرفه ای و امروزی آن برای اولین بار در سال 1269 هجری شمسی در کشور ما مطرح گردیده است.در این سال مذاکراتی بین دولت ایران و سفارت روس بعمل آمد و متعاقب آن امتیاز فعالیت انحصاری در زمینه بیمه و حمل و نقل برای مدت 75 سال به یک تبعه روس بنام لازارپلیاکف واگذار شد. با این وجود نامبرده ظرف مهلت سه سالی که جهت آغاز فعالیت بیمه ای برای وی در نظر گرفته شده بود قادر به تأسیس شرکت بیمه مورد نظر نگردید و به همین جهت این امتیاز از وی سلب شد. متعاقباً در سال 1289 هجری شمسی دو شرکت بیمه روسی به نامهای نادژدا و کافکازمرکوری اقدام به تأسیس نمایندگی بیمه جهت بازدید و پرداخت خسارت در ایران نمودند. در سال ۱۳۱۰ با تصویب قانون ثبت شرکت ها در ایران شرکتهای بیمه ای انگلیسی، آلمانی، اتریشی، سوئیسی و امثال آن مانند : گستراخ- آلیانس- ایگل استار- یورکشایر- رویال- ویکتوریا- ناسیونال سوئیس- فنیکس- اتحاد الوطنی و ... در ایران اقدام به ایجاد شعبه و نمایندگی کرده و به فعالیت بیمه ای پرداختند.

گسترش فعالیت های شرکت های بیمه خارجی مسئولان کشور را متوجه ضرورت تأسیس یک شرکت بیمه ایرانی کرد که تأسیس و فعالیت رسمی خود را از اواسط آبان ماه همان سال آغاز کرد.

تأسیس شرکت بیمه ایران را می توان نقطه عطفی در تاریخ فعالیت بیمه شگور دانست زیرا از آن پس دولت با در اختیار داشتن تشکیلات اجرائی مناسب قادر به کنترل بازار و نظارت بر فعالیت مؤسسات بیمه خارجی گردید.

در سال ۱۳۱۴ "شرکت سهامی بیمه ایران" با سرمایه صددرصد دولتی تأسیس شد. دو سال بعد از تأسیس شرکت سهامی بیمه ایران یعنی در سال 1316 قانون بیمه در 36 ماده تدوین و به تصویب مجلس شورای ملی رسید. پس از آن نیز مقررات دیگری در جهت کنترل و نظارت بر فعالیت مؤسسات بیمه از طریق الزام آنها به واگذاری 25 درصد بیمه نامه های صادره بصورت اتکائی اجباری به شرکت سهامی بیمه ایران وضع شد. شرکت سهامی ایران با حمایت دولت به فعالیت خود ادامه داد و این حمایت منجر به تقویت نقش این شرکت در بازار بیمه کشور و توقف تدریجی فعالیت شعب و نمایندگی های شرکتهای بیمه خارجی گردیده بود بطوری که در سال 1318 بیش از 75 درصد از بازار بیمه ای کشور در اختیار شرکت بیمه ایران قرار گرفت و پنج شرکت بیمه خارجی که در آن زمان در ایران فعالیت می کردند جمعاً موفق به کسب کمتر از 25 درصد از حق بیمه بازار شدند.

این روند کماکان ادامه یافت تا آنکه در سال 1331 بر اساس مصوبه هیئت دولت کلیه شرکتهای بیمه خارجی موظف شدند جهت ادامه فعالیت خود در ایران مبلغ 250 هزار دلار به عنوان ودیعه نزد بانک ملی ایران تودیع نمایند و پس از آن نیز منافع سالیانه خود را تازمانی که این مبلغ به پانصد هزار دلار برسد بر آن بیفزایند. این تصمیم موجب تعطیل شدن کلیه نمایندگی ها و شعب شرکتهای بیمه خارجی در ایران به استثنا دو شرکت بیمه یورکشایر و اینگستراخ گردید و شرایط را برای گسترش فعالیت شرکتهای بیمه ایرانی فراهم ساخت.

در سال ۱۳۲۹ نخستین شرکت بیمه خصوصی به نام "بیمه شرق" در ایران تأسیس شد و تا سال ۱۳۴۳ به تدریج هفت شرکت بیمه خصوصی دیگر به نام های آریا، پارس، ملی، آسیا، البرز، امید ، ساختمان و کار تأسیس شده و به فعالیت پرداختند.

همان طور که اشاره شد از سال 1316 کلیه شرکتهای بیمه موظف گردیدند 25 درصد از امور بیمه ای خود را به صورت اتکائی اجباری به شرکت بیمه ایران واگذار نمایند. این واگذاری عمدتاً از طریق ارسال لیستهایی به نام بردرو که حاوی کلیه اطلاعات راجع به بیمه نامه های صادره و خسارتهای پرداخت شده توسط این شرکتها بود انجام می گرفت. بدیهی است ارائه اطلاعات به شرکت بیمه رقیب هیچگاه نمی توانست مورد رضایت و علاقه شرکتهای بیمه واگذارنده باشد. از سوی دیگر با افزایش تعداد شرکتهای بیمه ضرورت اعمال نظارت بیشتر دولت بر این صنعت و تدوین اصول و ضوابط استاندارد برای فعالیت های بیمه ای به منظور حفظ حقوق بیمه گذاران و بیمه شدگان احساس می گردید

در سال ۱۳۴۷ قانون بیمه اجباری مسئولیت مدنی دارندگان و سایل نقلیه موتوری زمینی در قبال شخص ثالث -که به بیمه شخص ثالث اتومبیل معروف است - به تصویب رسید.

با افزایش فعالیت بیمه ای در کشور در سال ۱۳۵۰ "بیمه مرکزی ایران" تأسیس شد و وظایفی مانند تنظیم بازار بیمه کشور و هدایت آن از طریق تصویب آیین نامه ها و مقررات؛ توسعه و تعمیم بیمه و شبکه کارگزاری و نظارت بر فعالیت های شرکت های بیمه ای به نمایندگی از دولت در بازار بیمه و انجام دادن بیمه اتکائی اجباری برای مؤسسات بیمه خصوصی به نام های ، تهران، حافظ، توانا و دانا تاسیس شدند.

در فاصله سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ چهار شرکت خصوصی به نام های ، تهران، حافظ، توانا و دانا تاسیس شدند.. تا سال ۱۳۷۳ چهار شرکت بیمه ایران، آسیا، البرز و دانا به فعالیت مشغول بودند که در سال ۱۳۷۳ شرکت بیمه تخصصی به نام بیمه صادرات و سرمایه گذاری با سرمایه بانک ها و بیمه ها (بیمه معلم ) تأسیس شد.

در سال ۱۳۸۱ قانون تأسیس شرکت غیردولتی به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید لذا در سال ۱۳۸۱ شرکت خصوصی حافظ در منطقه آزاد کیش و از سال ۱۳۸۲ سایر شرکتهای بیمه گرخصوصی از قبیل پارسیان، رازی، کارآفرین، توسعه، ملت، سینا، امید ، سامان ، پاسارگارد، دی ، میهن و ... تأسیس شدند و در حال حاضر نیز تعداد شرکتهای بیمه کر رو به افزایش می باشد

تاریخچه بیمه ایران

تا سال 1314 هجری شمسی، در ایران شرکت بیمه داخلی و یا نیمه داخلی وجود نداشت و بازار بیمه کشور، کاملاً در اختیار نمایندگی های بیمه های خارجی بود. این نمایندگی ها، بیمه های مورد نظر خود را با نرخ ها و شرایطی که خود صلاح می دانستند، به مردم عرضه و عواید حاصله را از کشور خارج می کردند.بدیهی است این نمایندگی ها برای خود وظیفه و رسالتی در جهت توسعه و تعمیم امر بیمه، آن چنان که مرتبط با مصالح عمومی و کمک به توسعه اقتصاد کشور باشد، احساس نمی کردند و فقط جهات تجاری و سوددهی مورد نظرشان بود. در همین راستا، آن ها از عدم وجود یک مؤسسه بیمه ای داخلی حداکثر استفاده را می بردند و تأسیس یک مؤسسه بیمه داخلی به هیچ وجه خوشایند آن ها نبود و لذا در رابطه با تأسیس چنین شرکتی، هرگونه مخالفت ممکن را ابراز و در جهت جلوگیری از شکل گیری آن در صورت امکان مانع ایجاد می کردند.اقدام برای تأسیس بیمه ایران با سرمایه دولت از اواخر سال 1313 هجری شمسی و با پیش بینی بودجه ای در قانون بودجه 1314 کل کشور آغاز شد که در ادامه به شرح آن پرداخته می شود...